Oto opis Conchity:
„Cud nastąpi w święto młodego męczennika Eucharystii, chłopca, który zaniósł Komunię prześladowanym chrześcijanom”. Jego towarzysze, w dniu Widząc go przechodzącego, chcieli go zmusić, aby został i wziął udział w ich zabawach. Rozwścieczeni jego oporem, zaczęli rzucać w niego kamieniami, aż był prawie martwy. Później przyszedł żołnierz chrześcijański, który go rozpoznał i zaniósł ramionach
„Poszła w pośpiechu w góry”, Księga 3, Rozdział 7, s. 146
13 STYCZNIA 1963 Ostatnia ekstaza Mari-Loli (dwa miesiące później ona, podobnie jak Conchita, wejdą w fazę swoich lokucji). Już od jakiegoś czasu (jesień 1962) wizjoner wiedział, jaki będzie rok przyszłego Ostrzeżenia, a także, że „ostrzeżenie nadejdzie niecały rok przed wielkim Cudem”, a ponadto, że „oba te przyszłe wielkie wydarzenia mogą nastąpić w tym samym roku…” (Pierwsze publiczne oświadczenia Mari-Loli, 1975). Z książki „Garabandal”, J.Serre, strona 162
14 STYCZNIA 1963: CONCHITA POZNAJE DATĘ „WIELKICH WYDARZEŃ DNIA „D”. (DATA CUDÓW)
Św. Michał Archanioł w końcu podał dokładną datę przyszłego dnia „D” (data cudu) samej Conchicie. W końcu powie to Marii Herrero de Gallardo z Santandar. Że „do roku 2000 wszystko będzie już blisko”.
Książka „GARABANDAL” J. Serre s. 163
Conchita napisała to do wielebnej matki Marii des Nieves.
„Tuż przed tym, jak Najświętsza Panna miała nas opuścić, dawała nam pocałunek. Nie czuliśmy żadnego kontaktu materialnego, nie mogliśmy iść dalej, bo coś nam to uniemożliwiało. Chcieliśmy jej dotknąć, ale kiedy nasze ręce się do niej zbliżyły, nie chciały niczego dotknąć ani pójść dalej. Trzymaliśmy na rękach Dzieciątko Jezus, ale nie czuliśmy jego ciężaru, ani żadnego materialnego kontaktu, chociaż On naprawdę tam był”.
– źródło: „Wioska mówi”, Ramon Perez, s. 25
11 KWIETNIA 1963:
W ten Wielki Czwartek Conchita dowiedziała się o przyszłym „Senalu”, Znaku, który zaraz po wydarzeniach z Dnia „D” pozostanie w miejscu Sosen do końca czasów, w postaci świetlistego kolumna, rodzaj chmury w dzień i ogień w nocy. ” Zjawisko to będzie symbolizowało, poprzez swoje oczywiste konotacje biblijne, eklezjalne i eschatologiczne, obecność Boga pośród swego ludu, tak oświeconego i prowadzonego w jego ziemskiej wędrówce do „Ziemi Obiecanej”. Któż więc nie zauważyłby, że taki znak niewątpliwie będzie stanowił dla samych Żydów, jakby na początku XXI wieku, potężne i zdumiewające przypomnienie przymierza na Synaju i jego głębokich wymagań? Albowiem „są umiłowani (Boga) przez wzgląd na swoich przodków; albowiem dary i powołanie Boże są nieodwołalne ”(Rz 1, 28-29). Rzeczywiście, w ten sposób Garabandal objawi w szerszym, proroczym zakresie bogactwo tego, co nazywamy„ tajemnicą Karmelu ”. (…) którego wciąż jesteśmy zbyt nieświadomi. Ta tajemnica, z jej oczywistym związkiem z wielką postacią proroka Eliasza, tak drogiego Żydom, odnosi się oczywiście do „tajemnicy ludu Izraela”, z którym Jahwe zakończył sojusz w przeszłości, ale także z całym Ludem Bożym, eschatologicznym Izraelem. ” Dokładnie w miejscu, w którym wyłoni się ten cudowny „Senal”, ostatecznie powstanie sanktuarium ku czci św. Michała Archanioła, „Opiekuna Ludu Bożego”. Możemy również zauważyć, że ten wielki „Znak” z konieczności będzie miał głęboki związek z samą naturą Cudu, który ma nadejść. Będzie nie tylko widoczne dla każdego, ale będzie można nawet fotografować i oglądać telewizję, ale nie dotykać, tak niezwykłego zjawiska nadprzyrodzonego.
[Z książki „Garabandal”, J.Serre, strona 172]
Dwie pary podeszły do Conchity i wręczyły jej cztery obrączki, aby w następnej ekstazie dała je do pocałunku Dziewicy. Gdy Conchita ofiarowała pierścienie Matce Bożej, usłyszała, jak mówiła: „Nie chcesz ich pocałować? Ale ja nie rozumiem. Ach! Więc muszę im powiedzieć, żeby wyprostowali swoje życie i byli dobrzy?” Po ekstazie Conchita zwróciła pierścionki mężczyźnie, który je jej dał, i opowiedziała jemu i jego towarzyszom, co powiedziała Dziewica. Był bardzo zakłopotany i powiedział: „Przybyliśmy tutaj, aby udowodnić, że Garabandal był fałszywy, jeśli dziewczyny oddały nam pierścionki na palcach, ponieważ żadne z nas nie jest żonate i kupiliśmy pierścionki tylko na tę okazję”.
Czy Maryja pojawi się na „cudzie”?
Conchita: „Cud fatimski jest niczym w porównaniu z tym, co się tutaj wydarzy. To będzie o wiele, wiele większe”.
Następnie tłumaczka, Eloísa Deguía, szepnęła do Francuzki: „Być może sama Dziewica będzie widziana osobiście. ”
Conchita, słysząc to, odpowiedziała energicznie: „Nie, nie! To nie będzie to… Gdyby to było to, to byłaby to tylko zjawa, a nie cud.
Conchita, 10 września 1965 r. „Poszła w pośpiechu do góry”, księga 3, strona 189
Maryja o wartości kapłaństwa
Z „Conchity, pamiętnika”, s. 94: „Matka Boża opowiadała nam o wartości księdza. Porównywała go do świętego Anioła i mówiła, że jeśli widzimy świętego Anioła i księdza, powinniśmy najpierw uznać księdza albo paść na kolana przed księdzem, a nie przed Aniołem. Powiedziała nam, że to dlatego, że ksiądz jest konsekrowany, bo trzymał Jezusa Chrystusa w dłoniach konsekrowanych, a święty Anioł nie”.
Wizja Najświętszego Serca Jezusa, wywiad Hiacynty z księdzem Benakiem
23 grudnia 1978 r. Hiacynta udzieliła wywiadu jezuickiemu misjonarzowi, o. Francisco Benacowi, w jego domu w Kalifornii. Oto kilka fragmentów tej rozmowy:
Ksiądz Benac: Czytaliśmy o twojej wizji Najświętszego Serca. Proszę opowiedzieć o tym doświadczeniu.
Hiacynta: Przypominam sobie dzień, kiedy we czwórkę poszliśmy trochę dalej (uliczką) od miejsca, w którym po raz pierwszy pojawił się święty Anioł – nikt z wioski nie szedł za nami – kiedy nagle pozostała trójka wpadła w ekstazę na widok świętego Anioła. Byłem trochę w tyle i widząc ich w ekstazie, powiedziałem sobie: „Ale ja nic nie widzę”. Wtedy nagle jak błyskawica ujrzałam Najświętsze Serce Jezusa, które wywarło na mnie głębokie wrażenie. Nie przemówił do mnie, ale Jego spojrzenie wniknęło głęboko w moje serce.
Benac: Co zrobiło na tobie największe wrażenie?
Hiacynta: Jego oczy, Jego spojrzenie – spojrzenie, które wniknęło we mnie tak głęboko, że nie potrafię tego wytłumaczyć.
Benac: Jakie były twoje myśli w tym momencie?
Hiacynta: Och, Ojcze, bardziej niż widok Matki Bożej, ta wizja Najświętszego Serca Jezusa wywarła na mnie największe wrażenie, chociaż już Go nie widziałam. Ilekroć widzę Jego obraz, mam intensywne uczucie, że nagle widzę kogoś bardzo drogiego.
Benac: Nadal to czujesz?
Hiacynta: O tak. Ilekroć widzę Jego obraz lub rozmawiam o Nim, tak jak teraz, czuję w sobie coś, czego nie potrafię wyjaśnić.
Przedruk w „GARABANDAL JOURNAL” maj-czerwiec 2005.
Orędzie z dnia 07.03.2016r (Mary Santissima):
„Drogie dzieci, dziś pamiętacie tutaj razem z Moim ukochanym synem Marcosem Tadeu, Moje pierwsze Objawienie w Ezquioga w Hiszpanii. To było wielkie Objawienie, to było wielkie wezwanie z Nieba do Nawrócenia. To był wielki znak Mojej ogromnej miłości, którą dałam światu, to było bolesne i naglące ostrzeżenie Matki Bolejącej dla wszystkich Jej dzieci. Moje Objawienie się w Ezquioga było znakiem Mojej ogromnej Miłości do wszystkich Moich Dzieci, ponieważ przyszłam z Nieba, aby zbawić wszystkie Moje dzieci i wezwać je do Pokoju, Modlitwy, Nawrócenia, dając im pewny środek zbawienia, jakim jest Mój Różaniec, Modlitwa, która dociera do wszystkiego, wszystko może się zmienić i wszystko może wygrać. Odmawiając Różaniec, Moje dzieci uzyskają wszystkie łaski Boże, pokonają całe zło świata, całe zło, które zagraża zbawieniu ich dusz, i dotrą bezpiecznie do Nieba, gdzie czekam na nie z miłością gorliwość Matki. Moje pojawienie się w Ezquioga było wielkim Bolesnym Ostrzeżeniem, które dałem światu. Przyszłam ostrzec Moje dzieci przed złem, które groziło im nie tylko wtedy, ale także dzisiaj, teraz, w waszych czasach. Odstępstwo, utrata prawdziwej wiary, nienawiść do Boga i Świętej Wiary Katolickiej, które rozprzestrzeniły się po całym świecie i po świecie i jedynym sposobem na zatrzymanie i odwrócenie tego całego zła, to Wieczerniki modlitwy uczynione ze Mną. Tak, tylko przez te Wieczerniki, te Moje błogosławione grupy modlitewne odwrócę postęp zła, apostazji, nienawiści do Boga i Świętej Wiary Katolickiej na całym świecie. I będę mógł sprawić, by święta wiara katolicka odrodziła się w sercu, w którym umarła wiara, i będę mógł dać tę wiarę tym Moim biednym dzieciom, których nigdy nie znały. I dlatego wędrują po świecie, nie wiedząc, dlaczego się urodzili, po co tu są ani dokąd pójdą po śmierci. Moje Objawienie w Ezquioga było naprawdę wielką manifestacją Mojej Macierzyńskiej Miłości, która przybyła, aby zaopiekować się Moimi dziećmi, która przyszła, aby zaopiekować się wszystkimi Moimi umiłowanymi dziećmi, aby je chronić. Przybyłam do Ezquiogi, aby trzymać Moje dzieci pod Moim płaszczem, tak jak ptaki czynią to ze swoimi małymi, aby naprawdę chronić je przed wszelkim nieszczęściem, aby chronić je przed wszystkimi niebezpieczeństwami, aby dać im ciepło Mojego matczynego Serca, abyście nigdy nie czuli się samotni, ani bezradni, ani opuszczony w tym życiu. Moje Pojawienie się w Ezquioga, tak jak Moje Pojawienie się to wielki dowód na to, jak bardzo kocham wszystkie Moje dzieci i jak bardzo chcę ocalić wszystkie Moje dzieci. Jeśli w Ezquioga, gdzie pojawiałam się zaledwie kilka lat, pokazałem już tyle Mojej Miłości, pomyślcie Moje dzieci, jak wielka jest Moja Miłość do was Tutaj w Jacarei, gdzie jestem od ponad 25 lat, walcząc o wasze zbawienie, wzywając ciebie, szukając cię nieustannie i szukając każdej drogi i każdej łaski, aby cię zbawić. Tak bardzo was kocham, ale wasze serca są takie twarde! Otwórzcie Mi swoje serca, dajcie Mi swoje tak i pozwólcie, aby Mój Płomień Miłości wszedł do waszych serc, całkowicie przemieniając je w piece prawdziwej miłości do Boga i do Mnie. Odmówcie tutaj wszystkie modlitwy, o które was prosiłem. Pewnego dnia będziecie Mnie chwalić i dziękować za te Święte Godziny Modlitwy, które wam dałem, za te rozmyślania, Różańce, które dałem wam przez Mojego małego synka Marcosa.
Kaplica powyżej drzew w którym były objawienia Najświętszej Mari Panny
Garabandal 